മണ്ണിന്റെ വിലാപ ഗീതം

അധ്വാനിക്കുന്നവർ ഭാരം ചുമപ്പവർ

അഹോരാത്രമായ് കഷ്ടപ്പെടുന്നവർ

അന്നന്നത്തെ അന്നം തേടുന്നവർ

അത്രമേൽ എത്രയോ ദുരിതം പേറുന്നവർ!


തരിശു കിടന്ന നിലങ്ങളിലൊക്കെയും

കനവുകൾ പാകി പൊന്നു വിളയിച്ചവർ

ഊർന്നുപോം ചോരക്ക് പകരമായി

ഉണ്മയാം കണ്ണുനീർ ബാക്കിയായോർ!


അവരുടെ കണ്ഠങ്ങളിൽ നിന്നുയരും നിലവിളി

അവരുടേതായ് മാത്രം വേറിട്ട് നിൽക്കവേ !.

അവനവന്നധ്വാനം പാഴ്‌വേലയാകവേ

അവരൊത്തു കൂടുന്നു നഗര മധ്യത്തിലായ്...


പ്രതിഷേധത്തിന്നഗ്നി പടർത്താൻ

പ്രതിരോധത്തിൻ വിത്തുകൾ പാകാൻ

ചൂഷകരാമാധികാരികൾ തന്നുടെ

അഴിമതിയാകും കളകൾ പറിക്കാൻ !!


ചേർത്തു പിടിച്ചതേയില്ല കരങ്ങൾ

ചോദ്യമെറിഞ്ഞതേയില്ലൊരു ചാനലും!

ചാരത്തു കണ്ടതേയില്ല പതാകകൾ

ചോരാത്തൊരൈക്യം കാട്ടുവാനെന്നോണം!


മണ്ണോടു ചേർന്ന് വസിക്കുമപ്പാവങ്ങൾ

മൺമറയുന്നു നിരാശരായ് മാത്രം!

കാണുവാൻ താല്പര്യമില്ലാത്ത  കാഴ്ചകൾ

കേൾക്കുവാനിമ്പമില്ലാത്തൊരീ വാർത്തകൾ!


ഓർക്കുക മാനവ ഒരു നാൾ വരും നിൻ

കീശയിൽ കാശും ഉദരത്തിൽ വിശപ്പും

ഒരുപോലെ നിറയും ഫലമേതുമില്ലാതെ

ഫലമേതുമേകാത്ത ഭൂമിയിതിൽ!


അവനിയിൽ അധ്വാനഭാരത്താൽ എന്നും

അനവധി ജീവനെ പോറ്റുന്ന കർഷകർ

അധിവസിക്കുമാ നല്ല ഗ്രാമങ്ങളൊക്കെയും

അഴലൊന്നുമില്ലാതെ കാത്തിടേണം ....